A true Ironman Oscar (Iron) Mans

IRONMAN OP SCHOENEN SLAGER Op het bruggetje in Smeermaas sloeg gisteren het noodlot toe. Lek! De drie! reservebanden klapten ook meteen. Ondanks de tape die ik van de brugwachter kreeg en aanbracht als vervangend velglint. Ook een busje reparatie schuim deed zijn werk niet. Wat nu? Op de vrijetijdsschoenen ( 2 maten te groot) van slager Eddie Slootmaekers (die me fantastisch geholpen had met het wisselen van de banden)uit Lanaken ben ik, met de fiets aan de hand 10! extra kilometers naar de markt in Maastricht gerend. Ik had makkelijk het thuisfront kunnen bellen om mijn gewone racefiets te brengen maar ik wilde het spel volgens de regels spelen. Dat ik in de eerste ronde keihard gevallen was maakte het er niet makkelijker op. Door een slecht gemarkeerde boomwortel onder het asfalt werd ik een grindtuin in-gelanceerd. De lieve Belgen die me opraapten zeiden dat ik al de vijfde was die daar gevallen was.... Elke tweede Ironman op de fiets die me zag rennen met de fiets vroeg of ie me kon helpen. Wat een kameraadschap! Er kwam een verkeersregelaar langs op de motor, twee juryleden, maar geen mecaniciens. Het oorverdovende applaus van de mensen op de markt, die begrepen wat er aan de hand was, was een warm bad. Fiets in het rek ge....smeten, loopschoenen aan... Al snel merkte ik dat ik door de pijn van mijn val niet het tempo kon lopen dat ik wilde. Maar opgeven is nooit een optie. Zeker niet in je geboortestad waar je vooruitgeschreeuwd wordt door honderden mensen. Namen noemen betekent mensen vergeten. Bedankt allemaal ❤️❤️❤️Het was niet de tijd waarop ik het gehoopt had maar het was mijn aller-allermooiste Ironman ooit! If it doesn’t kill you, it maken you stronger.