Het verhaal van Lars Aarts
Een aantal jaren geleden besloot ik van de halve afstand naar de hele afstand over te stappen. Mijn 2 maatjes hadden die ervaring al en trainden met een coach. Ik sloot me aan bij dezelfde coach. Al snel kreeg ik pijntjes en lage onderrug klachten. Fysio’s, manueel therapeuten, chiropractors, podologen, niets hielp. Zelf had ik het gevoel dat het kwam doordat de trainingen niet in balans waren, maar daar viel met de coach niet over te praten. Via een vriend, Han Peter Lucas, hoorde ik over ByLars Coaching. Hij adviseerde me met Lars te bellen. Na een zeer prettig gesprek, besloot ik om 3 maanden voor de Ironman van Thun over te stappen naar Lars.
Al snel kreeg ik het gevoel dat er wel balans in zijn trainingen zat, maar het langzame zwemmen, fietsen en lopen was ik niet gewend. Dat was misschien nog wel het aller moeilijkste. Ook constateerde Lars bij de intake dat ik te grote passen zette met lopen. Binnen 3 weken was ik van mijn pijntjes en vooral de rugklachten af.
De Ironman van Thun (2021) ging eigenlijk erg goed, maar doordat het die dag plots erg warm was, had ik mijn voeding (en vooral zout) niet op orde. Ik kwam na 11:20 over de finish en was niet direct euforisch; ik voelde me zelfs erg slecht. Na 2 cola was ik er weer en kwam ook het onoverwinnelijke gevoel. De dag erna moest ik achterste voren de trap af vanwege de spierpijn;)
Daarna zijn we met elkaar verder gegaan. We hebben regelmatig contact en ik vul mijn feedback na elke training in, waar Lars weer op reageert. We zijn gaan werken aan de lessen uit Thun en naar Nice (2022) getraind met zoutcapsules. Ook Nice ging qua voeding niet helemaal goed, want ik verloor aan het begin van het fietsen al een bidon en dat leverde uiteindelijk na 25km lopen kramp in mijn hamstrings op. Direct na Nice gooide Lars de trainingen om, want ik had nog 3 halve triathlons in 5 weken gepland; Maastricht, Duisburg en Almere. Ik had mijn zinnen vooral op Duisburg gezet. Hier wilde ik een keer sub 5 uur finishen. De trainingen werden korter, maar met veel meer tempo’s. In Maastricht volgende ik het voedingsadvies niet goed op en had ik mijn eerste dixie-momentje. Wat een gemartel om razend snel je trisuit uit te trekken en niet je voeding in de pot te laten vallen;) Op raceday in Duisburg viel alles echter op zijn plek. Ik finishte in 4:50 én met een PR op de halve marathon! Ik heb na de finish staan janken als een klein kind. Wat was dit gaaf!!!!
Sindsdien ben ik met veel plezier blijven trainen met Lars. Als inmiddels 50-er heb ik sinds ik met Lars train een enorme progressie gemaakt. Dat is mijn maatjes ook niet onopgemerkt gebleven en ook zij trainen inmiddels ByLars. Het contact verloopt erg prettig en ik kan volledig open en eerlijk zijn. Dat levert soms ook erg komische contactmomenten op. En Lars en ik leren elkaar steeds beter kennen. Zo weet Lars dat ik af en toe kamp met motivatie dipjes en daar past hij de trainingen op aan. Ook adviseert hij welke wedstrijden wel of niet te doen en vooral het waarom wel of niet. Ik volg hem daarin blindelings.
Inmiddels zijn we een aantal jaren met elkaar aan het werk en ondanks dat ik een amateur ben, heb ik het gevoel dat ik het maximale uit mezelf haal en dat het goed in balans is. Ik vind de pre-breakfast loopjes en vroege zwemsessies zelfs heerlijk. Ook heb ik geen lichamelijke klachten en zo lang het lichaam goed voelt, ga ik lekker door. Voor volgend jaar staat het grote doel inmiddels op de kalender en staan er met potlood nog een of twee halve in het najaar omcirkeld. Voorlopig dus geen enkele reden om de samenwerking met Lars te beëindigen.
